Meta apo tosa xronia enasxolishs me thn mousikh kai oles tis parametrous ths(vlepe mousiko typo) katelixa sto exhs symperasma. O xeiroteros ex8ros ths mousikhs einai h penna twn mousikokritikwn. Oloi kanoume thn kritikh mas giati etsi prepei na ginete wste na yparxei proodos. To zhthma einai oti ontas melos sygrotimatos,twra pia katalabenw ta pragmata ek twn esw. Gia na graftei ena kommati xynete ydrwtas kyries kai kyrioi,asxeta an einai kalo h oxi. Opote apofasisa to exhs:apo dw kai pera 8a kanw kritikh mono se pragmata pou maresoun. Sto katw katw h mousikh einai agaph kai diaskedash kai oxi ayto pou 8eloun na pasaroun oi diaforoi e8noswtires,diamoftwtes tasewn apopsewn mousikokritikoi. Afhste toys na nomizoun......
Οι μνήμες είναι ακόμη νωπές ,από το τριήμερο που περάσαμε στη Βλάστη της Κοζάνης , ένα υπέροχο μικρό χωριό ,σχεδόν 1200 μέτρα υψόμετρο ,αλλά και στην κατασκήνωση επάνω στο βουνό ,όπου ήταν ο τόπος διαμονής μας ,περίπου 500 μέτρα με τα πόδια μακριά από τη Βλάστη και σε λίγο μεγαλύτερο υψόμετρο .
Την παράσταση κατά γενική ομολογία έκλεψαν ,(φυσικά για μας ήταν ο σκοπός του τριημέρου ), οι εκρηκτικοί όσο και μελωδικοί KulturShock,ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που ξεχνώντας την ερμηνεία του ονόματος ,μιλούσαν για «πολιτισμικό σοκ» ,κυρίως οι ανυποψίαστοι , που περίμεναν ένα βαλκανοκεντρικό και μόνο συγκρότημα ,με κάποιες εξάρσεις .Το moshpitήταν λίγο ανελέητο (ακόμα έχω ένα μικρό μώλωπα από τη φιλική γροθιά κάποιου επάνω στα «σούτια» ), και ήταν μεγαλειώδες όσο και λυτρωτικές οι εναλλαγές από τη βαλκανική μελωδία και ρυθμό ,σε εκρηκτικό πανκ χαρντκόρ και όχι μόνο ,αυτό που άλλωστε χαρακτηρίζει τους KulturShockκαι τους κάνει σχεδόν ξεχωριστούς στην κατηγορία τους (καλοί και οι GogolBordeloκαι το gypsypunk τους αλλά …) ,ενώ οι φωνητικές ικανότητες του (Βόσνιου στην καταγωγή) τραγουδιστή SrdjanYevdjevic άφησαν άναυδους ακόμα και τους πιο κακοπροαίρετους .(Οι KulturShockαποτελούνται από δύο Βόσνιους ,ένα Βούλγαρο , έναν Ιάπωνα και δύο Αμερικανούς ,στην καταγωγή) . Τα βλέμματα του αντρικού πληθυσμού κέρδισε η λεπτοκαμωμένη χαριτωμένη βιολίστρια του γκρουπ , ενώ αίσθηση έκανε και ο εξίσου μικροκαμωμένος Ιάπωνας μπασίστας MashashiKobayashi , αυτού του αναρχικά ανένταχτου και ειρωνικού , πολυπολιτισμικού συγκροτήματος από το Σιάτλ .Όντως ,αν έμεναν στην Ελλάδα ,για να παραφράσουμε τίτλο δίσκου τους ,είχαν να πάρουν πολλές δουλειές διάφορων ακαμάτικων συγκροτημάτων που ασχολούνται αυτό τον ήχο ,και όχι μόνο λόγω πρωτοτυπίας . Όλες οι «επιτυχίες ;» τους ακούστηκαν (TuttiFrutti , Nadjia , GodIsBusyMayIHelpYou,Zumbul ,Sarajevo, Hashishi ,Romanaκ.α.) καθώς και κάποιες «ελληνικές» αποδόσεις , π.χ. NanoMiHermano(Πέντε χρόνια δικασμένος χε, χε ), ως αποσπάσματα .
Η μπάντα είναι τόσο καλοδουλεμένη που είναι απορίας άξιον πως άργησαν τόσο πολύ να έρθουν στην Ελλάδα (θέλω να πιστεύω πως ένα λιθαράκι για την γνωριμία τον ακροατών ανά την Ελλάδα ,το προσφέραμε και ‘μεις ,και πολλά ΣΕΒΑΣ στον ramonbajarankaπου πριν περίπου 6 χρόνια τους ανακάλυψε και μας άφησε εμβρόντητους αλλά και πορωμένους ως το κόκαλο από την πρώτη ακρόαση .) Περίπου δύο ώρες σετ ,με τους ίδιους να μην πιστεύουν ότι θα έχαιραν τέτοιας υποδοχής στην Ελλάδα ,να ευχαριστούν συνεχώς και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους .Απίστευτη συναυλία , θα άξιζε να πας και εξωτερικό για να τους δεις ,μακάρι να έγινε μια καλή αρχή για να τους ξαναδούμε στη χώρα μας !
Αρνητικό σημείο που παραλίγο να διακόψει τη συναυλία προς το τέλος πριν το πρώτο ενκόρ ήταν η ρίψη ενός γυάλινου μπουκαλιού μπύρας (δεν πωλούνταν γυάλινα μπουκάλια μπύρας στο φεστιβάλ )στον κιθαρίστα ValKiossovskiπου είχε έρθει μπροστά στη σκηνή ,(ίσως λόγω φημών που τον θέλουν να έχει Σκοπιανή καταγωγή ;)κάτι που στην αρχή φάνηκε ως αμελητέο αλλά με το τέλος του κανονικού σετ ένας εκ των διοργανωτών έκανε λόγο για κίνδυνο να μην επανεμφανιστούν στη σκηνή για ενκόρ .Ευτυχώς ή καλή διάθεση του κοινού αλλά κυρίως των KulturShockκαι του κιθαρίστα βεβαίως ,επικράτησε και βγήκαν στη σκηνή για μια ,το ίδιο εντυπωσιακή ,συνέχεια .
Παρένεθεση :Αυτό με τους μπάφους και αυτούς που τους πίνουν αλλά και αυτούς με τη μεγάλη ποσότητα αλκοόλ που τους «χαλάει» και κάνουν ότι τους κατεβεί στο κεφάλι πρέπει κάποτε να σταματήσει ,ειδικά σε τέτοιες συναυλίες ,γιατί ο συγκεκριμένος ήταν τυχερός που δεν ήταν κοντά να τον πάρουμε μυρωδιά και να τον «αναλάβουμε» Αλήθεια είναι ότι πρέπει να αντιδράει κάθε οπαδός όταν βλέπει ανεγκέφαλούς να του χαλάνε τη συναυλία και κρίμα που δεν αντέδρασαν αυτοί που ήταν δίπλα του και τον είδαν ,έλεος πια .Πρέπει να ξέρετε πως ότι γίνεται καταγράφεται στη μνήμη ενός συγκροτήματος και είναι κριτήριο για το αν θα ξαναπαίξει στην Ελλάδα ,αλλά και να ειδοποιήσει τυχόν «γνωστούς» του από άλλα συγκροτήματα ,για την κατάσταση που επικρατεί .Πρέπει να μάθουμε μόνοι μας να περιφρουρούμε τις συναυλίες ,καλύτερα φασαρία ,ή τουλάχιστο επίπληξη εκείνη την ώρα ,παρά ανοχή . Μήπως νομίζετε ο Caveξέχασε τι έγινε με το DoYouLoveMeστη συναυλία του Βελλίδειου ,οπότε σιγά μην το έπαιζε στη Μονή Λαζαριστών προς απογοήτευση βέβαια πολλών νέων οπαδών που περίμεναν να το ακούσουν ,σε ένα περιστατικό πολύ πιο ήπιο από αυτό και άλλα που συμβαίνουν στις συναυλίες .
Αξίζει να αναφερθούμε και στην περίεργη παράσταση του μίμου – αυτοσχεδιαστή μουσικού Χαλίντ ,που διασκέδασε και ψυχαγώγησε το κοινό πριν την εμφάνιση - δυναμίτη των Σηατλέζων .
Η καλή αρχή έγινε με του Χαίνηδες την Πέμπτη , όπου μια συναυλία ήπιων τόνων μετατράπηκε σε ξέφρενο διονυσιακό πάρτι ,με τον κόσμο κυρίως νεολαία να ξεσηκώνεται και να ξεσηκώνει τους Κρητικούς ,με αποτέλεσμα να έχουμε μετά τις αυτοσχέδιες μαντινάδες , ενεργειακούς ,επίσης μουσικούς αυτοσχεδιασμούς που δεν άφησαν κανέναν καθιστό αλλά και το highlightκατ‘ εμέ ,την εκτέλεση του «Τίγρη» πιο ξεσηκωτική και ροκ από ποτέ με τον κιθαρίστα να παίζει ένα σχεδόν δεκάλεπτο σόλο αλά Χέντριξ και τον τραγουδιστή και λυράρη , Δημήτρη Αποστολάκη να αποδίδει τόσο καλά όσο σχεδόν το πρωτότυπο που τραγουδάει ο Ψαραντώνης και να μας αφήνουν με την τρίχα κάγκελο .Αλλά και στο τέλος αρκετούς από το κοινό να μένουν ακόρεστοι και να συνεχίζουν μέχρι πρωίας κάτω απ τη σκηνή ,με τη βοήθεια δύο παιδιών που έπαιζαν γκάιντες και να στήνουν μια αυτοσχέδια μίνι-συναυλία με τους εναπομείναντες να τραγουδούν και να χορεύουν γνωστά παραδοσιακά τραγούδια ,σε μια πιο ελεύθερη εκτέλεση .
Το Σάββατο ξεκίνησε με κοσμοσυρροή ,και παντού υπήρχε το αδιαχώρητο .Οι Trigonμας ταξίδεψαν στα Βαλκάνια με ρυθμούς τζαζ και ψήγματα κλασσικής μουσικής ,σε μια ιδιότυπη μουσική πρόταση που έδενε αρμονικά με τις ομορφιές του τοπίου ακριβώς πίσω από τη σκηνή όπου τα πρώτα άστρα που σκαρφάλωναν στην κορυφή του βουνού σε συνδυασμό με το δειλό φως του μικρού φεγγαριού συνέθεταν ένα ειδυλλιακό πάνθεον χρωμάτων και ήχων .
Όμως η βραδιά βέβαια ανήκε στην ορχήστρα του Bobanκαι MarkoMarkovic , (του υιού του Boban) , και γι ‘αυτό υπήρχε ο μεγάλος ενθουσιασμός και οι υπόνοιες ότι η όλη εξέλιξη θα οδηγούσε σε ξέφρενο χορό ,όπερ και εγένετο .Η ορχήστρα του Μάρκοβιτς ήταν επί σκηνής και ο κόσμος που είχε κατακλύσει το συναυλιακό χώρο τους υποδεχόταν «μετά σουβλακίων και μπυρών» .Έτσι όλοι κατάλαβαν ότι οι πλαστικές καρέκλες που απλώθηκαν κατά τη διάρκεια του προηγούμενου σετ έπρεπε να μαζευτούν .Από τις πρώτες κιόλας νότες η ατμόσφαιρα πήρε τη μορφή γιορτής με τη νεολαία που στριμωχνόταν μπροστά ,να διψάει για τους ήχους των περίφημων πνευστών του Μάρκοβιτς .Αυτή η ορχήστρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο .Συνδυάζει με μαεστρία το fusionμε την βαλκανική παράδοση που το ελληνικό κοινό γνώρισε κυρίως μέσα από τις ηχογραφήσεις του Bregovicγια τις ταινίες του Κουστουρίτσα ,αλλά και τις συνεργασίες του με έλληνες καλλιτέχνες (Πρωτοψάλτη ,Νταλάρα ) με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εσφαλμένη εντύπωση ότι κάποια από τα τραγούδια ανήκαν στους δικούς μας ή στο Bregovic ,ενώ η αλήθεια είναι ότι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της παράδοσης των Τσιγγάνων των Βαλκανίων και κυρίως της περιοχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας ,και για το λόγο αυτό τραγούδια όπως το ederleziαλλά και άλλα γνωστά σε μας κυρίως με ελληνικούς τίτλους αποδόθηκαν σε μια διαφορετική εκτέλεση ,σε ένα , θα μπορούσαμε να το πούμε δεύτερο μέρος της συναυλίας , το πιο ξεσηκωτικό ,αφού το κοινό ήταν απαιτητικότατο όσα αφορά την ατμόσφαιρα χαράς και ξεφαντώματος και παρέσυρε όπως όλους τους καλλιτέχνες , πόσο μάλλον ,και την μπάντα του νεαρού Μάρκοβιτς ,σε όλο και πιο γρήγορους και δυνατούς ρυθμούς ,σε ένα κρεσέντο Βαλκανικού διονυσιασμού .
Ναι , ο Διόνυσος συνάντησε την ευθυμία και το χορευτικό μπρίο που κυλά στο αίμα των Ρόμα ,με τη βοήθεια και του εξαιρετικού προιόντος του θεού μας , το Γουμενισσιώτικο τσίπουρο που έρεε άφθονο ,σε μικρά ποτηράκια ,σα σφηνάκι - σπονδή στην ιεροτελεστική σχεδόν τροπή της βραδιάς .Ο Μάρκο Μάρκοβιτς και οι υπόλοιποι μουσικοί ,ευχαριστώντας ξανά και ξανά το απίστευτό κοινό αποχώρησαν από τη σκηνή για να έρθει η ώρα της μεταμεσονύχτιας (κοντά στις 2 τα ξημερώματα ) εμφάνισης του νέου μεγάλου καλλιτέχνη από την Κρήτη ,του Γιαννάκη του Χαρούλη .
«Ρε Χαρούλη ,τι λες τώρα που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα» ,ήταν το σύνθημα που κυριαρχούσε στους εναπομείναντες που προετοιμάζονταν για την εμφάνιση του χαρισματικού παιδιού του Ψηλορείτη .Η ώρα ήταν ήδη κοντά στις 2 το πρωί ,οπότε αυτοί-ες που άντεξαν ήταν κυρίως οι νεότεροι αλλά και πάλι το ακροατήριο ήταν αρκετά πολυπληθές .Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στο χώρο του Κάμπινγκ ,αμέσως μετά την εμφάνιση του Μάρκοβιτς ,όμως από την προηγούμενη ήδη ,οι διοργανωτές ,με το φόβο πρόκλησης ατυχήματος (ο δρόμος για το κάμπινγκ είναι μεν άσφαλτος όμως έχει πολύ μεγάλη κλίση και χωράει σχεδόν μόνο ένα αυτοκίνητο τη φορά ,οπότε φανταστείτε τι είχε να γίνει ),μετέφεραν τη συναυλία του Χαρούλη από το Κάμπινγκ στον κανονικό συναυλιακό χώρο δηλαδή ,του χωριού .
Ο Γιάννης Χαρούλης ήταν πραγματικά από τους νέους έλληνες καλλιτέχνες που επιθυμούσα όσο κανένα άλλο να δω , διότι τα τραγούδια του δεν περιέχουν μόνο κρητική παράδοση αλλά και έντονο το σύγχρονο ροκ στοιχείο και εδώ μπορούμε να αναφέρουμε το γεγονός ότι κιθαρίστας στις liveεμφανίσεις του είναι ο κιθαρίστας των Modrecαυτής της πολύ ενδιαφέρουσας indiemathrockελληνικής ξενόφωνης μπάντας .Μπορεί να είναι λίγο υπερβολικό αλλά το όλο σκηνικό με το Χαρούλη και τη μπάντα του μου θυμίζει λίγο την περίπτωση (ξέρω ,είναι λίγο ιεροσυλία ) του JeffBuckleyκαι των μουσικών του .Μπορεί όλα τα φώτα να εστιάζονται στη φωνή του Χαρούλη ,αλλά η μουσική δουλειά δείχνει μουσικούς που θέλουν να ξεφύγουν από την κοινοτυπία του ελληνικού έντεχνου ροκ ήχου και διάθεση για πειραματισμό και όντως αυτή η εντύπωση δεν διαψεύσθηκε από την παρουσία και το όλο στήσιμο της μπάντας άλλα και του ίδιου του Χαρούλη που έπαιζε το λαούτο .
Όλες οι γνωστές στιγμές της σχετικά μικρής ακόμα δισκογραφίας του νέου καλλιτέχνη ακούστηκαν (Χειμωνανθός ,Σύννεφα του Γιαλού ,Τι Συμβαίνει Εδώ ,Παλιό Τραγούδι ,Ένα Γύρω Το Φεγγάρι, Τριανταφυλλάκι (Για Σένα Λέω) (συμμετοχή σε δίσκο των Εστουδιαντίνα) ,Βοσκαρουδάκι Αμούστακο στο ενκορ ,κλπ αλλά και διασκευές αναμενόμενες και εκπλήξεις ,όπου μεταξύ άλλων ακούσαμε την Πριγκηπέσα του Μάλαμα ,την Καινούρια Ζάλη των Τρυπών ,το Όταν Χαράζει (του Θ. Παπακωνσταντίνου σε συνεργασία με το Γ. Αγγελάκα) ,το Σεβάχ το Θαλασσινό (του Μ. Λοίζου ),το Θα Νικήσουμε (Venceremos) του Νικόλα του Άσιμου και το Δε Λες Κουβέντα (Μούτσης , Μπέλου ,σε στίχους του μεγάλου Κ. Τριπολίτη) ,δύο από τις στιγμές που πραγματικά μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια .Το κοινό ,σε όλη τη διάρκεια επευφημούσε ,ζητούσε τραγούδια ,τραγουδούσε ,ζητωκραύγαζε χειροκροτούσε ,γενικότερα βρισκόταν σε ένα παραλήρημα ,ειδικά ο γυναικείος πληθυσμός .Ο Γιάννης Χαρούλης ,ζεστός ,σεμνός και ερμηνευτικά τέλειος ,με τη συνοδεία λίγης ρακής στα ενδιάμεσα των τραγουδιών ,αφιέρωνε τραγούδια με ψυχή , πάθος και εσωτερικό πόνο ,αλλά και λύτρωση ,με αποκορύφωμα το τραγούδι του Ερωτόκριτου που όπως είπε ,θεωρεί ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια που άκουσε στη ζωή του .Πραγματικά δεν έχουμε κανένα λόγο να τον αμφισβητήσουμε ,έχουμε όμως να συλλυπηθούμε όσους δεν άντεξαν να δουν αυτή την εξαίσια , ειλικρινή εμφάνιση ενός καλλιτέχνη και της ορχήστρας του που μπορεί να ζεστάνει και τις πιο κρύες γωνιές του εσωτερικού μας κόσμου .Και μη σκέφτεστε ότι είναι Ιούλιος .Εκεί πάνω όλοι ήμασταν με τα μακρυμάνικα ,ενώ κατά γενική ομολογία πολλοί δεν έμειναν στην εμφάνιση του Χαρούλη επειδή δεν άντεξαν το κρύο .
Την Κυριακή ,δυστυχώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ,δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε αυτό το μουσικό ταξίδι στα Αρχέγονα και Νέα Βαλκάνια και αποχωρήσαμε .
Οργανωτικά ,το φεστιβάλ «Γιορτές της Γης» είχε ένα σημαντικό concept
που σχετιζόταν με την οικολογία , τη βιολογική καλλιέργεια και τη βιολογική διατροφή ,γι ‘ αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των πιάτων ,των σάντουιτς που μπορούσες να αγοράσεις για την πείνα σου αλλά και των τροφίμων και ποτών ήταν παραγμένα από βιολογικής καλλιέργειας ή σίτισης προϊόντα φυτών και ζώων και παρ όλα αυτά σε πολύ προσιτές τιμές .Ακόμα και η μπύρα η γνωστή ,ήταν στην τιμή των 1,50Ε ,ενώ στο τσίπουρο που προσφέρονταν έξω από το χώρο της συναυλίας ,σε μικρό γυάλινο μπουκαλάκι ,μπορούσες με την επιστροφή του μπουκαλιού να πάρεις πίσω 50 λεπτά (τιμώνταν 1,50Ε) αλλά και αν επέστρεφες το πλαστικό ποτήρι που χρησιμοποιούσες σου έδιναν 1Ε ,προωθώντας έτσι έμπρακτα ,την ιδέα της ελαχιστοποίησης του πλαστικού και του γυαλιού σε κάθε αγορά ενός προϊόντος ,ενώ μέσα στο συναυλιακό χώρο του φεστιβάλ υπήρχαν μόνο μικρά πλαστικά ποτηράκια τα οποία μπορούσες να πετάξεις σε κάδους ανακύκλωσης .Το εισιτήριο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φθηνό έως πάμφθηνο (10Ε η μέρα , 15 το διήμερο και 25 το τετραήμερο )
Μέσα στον πανέμορφο και προσεκτικά φωτισμένο χώρο του φεστιβάλ ,στο μέρος που περιβάλει τον Ιερό Ναό του Ευαγγελιστή Μάρκου υπήρχαν διάφορα καλαίσθητα stands ,(αντιρατσιστικό , συγγραφέων και βιβλιοπωλείων ,βιολογικής διατροφής ,ευαισθητοποίησης σε οικολογικά θέματα , το standτης Άνω Κάτω Records,του Muzineκ.λ.π. ) και ο επισκέπτης μπορούσε να παρακολουθήσει πλήθος εκδηλώσεων που πραγματοποιούνταν στους διάφορους χώρους και κτήρια του φεστιβάλ ,όλα προσιτά και περιμετρικά του κέντρου ,καθώς και μια μικρή σκηνή για συναυλίες ρεμπέτικού πριν την έναρξη του κυρίως προγράμματος ,ενώ όποιος δεν ήθελε τα βιολογικά,του προσφερόταν το γνωστό σουβλάκι μεγάλου μεγέθους ,(δεν ξέρω ,λες να ήταν και αυτό βιολογικό ;) μέσα και έξω από το συναυλιακό χώρο στην τιμή του 1,50Ε ,και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τίμησαν και το γευστικό αυτό έδεσμα της Ελληνικής και Νεοελληνικής μας Παράδοσης ενώ μετά τις 12 το βράδυ οι διοργανωτές σέρβιραν δωρεάν παραδοσιακό τραχανά μαγειρεμένο με υλικά βιολογικής καλλιέργειας ,σε χάρτινα κουπάκια ,με άφθονες φέτες ψωμί , έτσι για να μας «πιάσει» λίγο .
Ένα αρνητικό εντοπίσαμε ,αλλά μεγάλης σημασίας :Την κατάσταση των τουαλετών ,όπου ,άντε ,εμείς τα αγοράκια μπορούσαμε και στο χώρο του πάρκινγκ απέναντι ,αλλά τα κοριτσάκια ;
Αυτό πιστεύω θα πρέπει να το προσέξουν πολύ οι διοργανωτές για του χρόνου ,διότι είναι κάτι πολύ βασικό και μία από τις κύριες ανάγκες στον άνθρωπο .Δεν είναι δυνατόν να απολαύσεις κάτι υπό το βάρος της σκέψης τι θα κάνεις αν «σου ‘ρθει» .
Αυτά όσο αφορά το χώρο του φεστιβάλ .
Όσο αφορά το κάμπινγκ ,εκεί επικρατούσε η γνωστή κατάσταση νεοχιπισμού (και για να πω την αλήθεια δε μας χάλασε και καθόλου)
η τζίβα έδινε και έπαιρνε , ευτυχώς δεν ακούσαμε την κλασική ρέγγε (όχι τίποτ’ άλλο , αλλά βαλκανικό φεστιβάλ είναι …) όλη τη διάρκεια του 24ώρου κάτι ακουγόταν , θες τύμπανα θες πνευστά ,θες κιθάρες και γενικότερα υπήρχε μεγάλος ρυθμός και διάθεση από τους παρευρισκόμενους να ζουν σε μια μόνιμη ένταση ,και ο καθένας έκανε ότι του γούσταρε χωρίς να ενοχλεί τους άλλους ούτε σε θέμα μουσικών προτιμήσεων ,ούτε σε θέμα όχλησης από τη μουσική .Δεν ενδείκνυται σε ανθρώπους που θέλουν να βρουν την ηρεμία τους και φυσικά ούτε και ‘μεις είμαστε από αυτούς .Ο χώρος του κάμπινγκ στην κορυφή ενός βουνού ,περιείχε ένα – κάτι σαν αναψυκτήριο - μπαρ όπου μπορούσες να πάρεις τα απαραίτητα ,δηλ. μπύρες σάντουιτς , τυρόπιτες και γαλακτοκομικά ,όταν τα έφερναν ,και αυτά βιολογικά και προσεγμένα σε τιμές ,ενώ μονίμως γύρω από το «μπαρ» σε διάφορα καθίσματα με τραπεζάκια γινόταν «το μόνιμο πάρτι» με λογής όργανα να βαρούν σχεδόν ασταμάτητα ,κουραζόταν οι μεν άρχιζαν οι δε ,ενώ σε όλο το κάμπινγκ το βράδυ στήνονταν οι «φωτιές» και οι παρέες ξεκινούσαν τα δικά τους τραγούδια .Το Σάββατο το μεσημέρι είχαμε και τη συμμετοχή των AlGaidaμε την ατμόσφαιρα πραγματικά να «ανάβει» .
Τα αρνητικά εντοπίζονται στο γεγονός ότι υπήρχε μόνο μία βρύση στο κέντρο ,για όλους ,και άντε αυτό δεν είναι τίποτα .Οι τουαλέτες είχαν το μαύρο τους το χάλι και τα καζανάκια δεν λειτουργούσαν παρά ένα λάστιχό ποτίσματος για όλες και αυτό όταν έτρεχε νερό από τα ντεπόζιτα που προορίζονταν για τα μπάνια (δύο τον αριθμό ).Και πάλι αυτό «παλεύεται» , η φύση ήταν άφθονη , τα δέντρα πυκνά ,η πλαγιά κατηφορική και έβρισκες λύση ,(άλλωστε τι νεοχίπης είσαι ;) όμως το σημαντικότερο όλων ήταν το πρόβλημα του πάρκινγκ ,καθώς και του δρόμου που οδηγεί στο κάμπινγκ .Απλά , από την Παρασκευή ακόμα ,φανταστείτε τι έγινε ο Σάββατο ,δεν υπήρχε χώρος να βάλεις το αμάξι ,η τοποθεσία έφτασε στο άκρο των δυνατοτήτων που εξυπηρετούσε και έτσι τη επόμένη της Παρασκευής πολλά αμάξια βρέθηκαν γδαρμένα από άλλα και κάποια με χτυπημένους προφυλακτήρες και άντε τώρα να βρεις ποιος έκανε τι σε ποιόν .Μιλάμε για αρκετές ζημιές ,και αυτό ίσως θα μπορούσε να λυθεί αν πολλοί πάρκαραν κάτω και μετακινούνταν με ένα αμάξι αντί για τέσσερα π.χ. και μάλλον αυτή θα είναι και μια καλή λύση για του χρόνου από πλευρά των παρευρισκομένων ,διότι και ο δρόμος είναι πάρα πολύ στενός για τέτοια επικινδυνότητα και κλίση αλλά και ο χώρος φέτος τουλάχιστο πιστεύω ότι έφτασε στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του .Αυτά για τους διοργανωτές .Κατά τα άλλα προτείνεται ανεπιφύλακτα ,και αν έχετε τη διάθεση που είχαμε εμείς και έρθουν και του χρόνου το ίδιο σημαντικά και αξιόλογα συγκροτήματα (στους περισσότερους από μας που είμασταν πάνω από 15 άτομα ,το κίνητρο ήταν κυρίως οι KulturShock) ,τότε θα μιλάμε για αξέχαστη εμπειρία ,μόνο πάρτε μπλουζάκια και ζακέτες γιατί εκεί πάνω το βράδυ κάνει κρύο …και που ξέρετε .μπορεί να συναντήσετε και εμάς ,τις παρέες που λίγο έως πολύ σχετιζόμαστε με τις Σέρρες ,εκεί με το tribalπανό του Tommykillya …. Οι Γιορτές της Γης αξίζουν ΣΕΒΑΣ .
Μετά τους TheMicrophones,τι ; Οι MountEerieέρχονται να αναπληρώσουν το κενό του lo – fiθυμίζοντας μας τις καλύτερες στιγμέςμιας εποχής που μεσουρανούσαν οι Eric ‘sTripκαι οι Dunlavy, όλα αυτά με το λυρισμό των Songs: Ohiaκαι των Smog (στο λίγο πιο λιτό , βέβαια) .Κύριε Elverumμας αναγκάζεις να ψάξουμε όλες τις παλιές δουλειές των TheMicrophones !
Ημεγάλη ελπίδα της Μεγάλης Βρετανίας ,να ξεφύγει από την ταμπέλα της χώρας των νεοχορευτικών ροκ συγκροτημάτων .Και σκοτεινές εξάρσεις τύπου TelstarPonniesκαι ατμόσφαιρα Swansβρίσκουμε ,και postrockκαι έχουν και βιολιά !(χε ,χε )
Λέτε να ήρθε η ώρα , η Anticonνα γίνει householdόνομα .Ο YoniWolfμαζί με τηνπαρέα του (τον αδερφό του και 2 μέλη από τους εξαιρετικούς Fog ) ,γίνεται επιτέλους συγκρότημα και μας προσφέρει τον πιο «ροκ» δίσκο της InteligentHip-hopκολεκτίβας .
COALTAR OF THE DEEPERS – Yukari Telepath (2007)
Γνωρίζατε τον όρο shoegazemetal ; Αυτοί εδώ οι Ιάπωνες παίζουν αυτό το είδος και όχι μόνο , εδώ και 15 χρόνια .
Μπορεί ,οι 3 StagesOfPain , να ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο συγκρότημα στο χώρο του sludge– ακραίου σκληρού ήχου , όμως με το νέο τους όχημα ,τους PilgrimFathers,οι Βρετανοί το πάνε πολύ πιο μακριά , σε εποχές της progψυχεδέλειας,spacerockκαι stonerαλλά και την αγριάδα των 3 stagesofpain,με τσίτα τους ενισχυτές ,για μεγάλα ταξίδια …
Άλλο ένα αριστούργημα στη σειρά της δισκογραφικής ιστορίας ενός από τα πιο ιδιόηχα συγκροτήματα ,ψυχεδέλεια ,spacerock ,όγκος ,θόρυβος ,μελωδικότητα ...δεν περιγράφω άλλο …
Αυτή η Ισπανίδα κυρία που αισίως έχει συμπληρώσει τα 32 της ,ήταν η μόνηκαλλιτέχνης με καταγωγή εκτός Αμερικής ,που συμπεριλήφθη στη συλλογή Borderdreams ,LaRutaAmericana ,του 2004
με ονόματα θεόρατα από τις Η.Π.Α. να φιγουράρουν δίπλα της .Το ΓΙΑΤΙ θα το διαπιστώσετε ακούγοντας (και) το EachDayALie σε παραγωγή ChrisEckmanκαι με τη συμμετοχή του AlDeLoner (των MidnightChoir).
Είναι τυχαίο πως ο BradfordCox (των Deerhunter , AtlasMusicκ.λ.π. ) τους θεωρεί το νέο αγαπημένο του συγκρότημα , ή μήπως ζηλεύει επειδή κατάφεραν να βγάλουν δίσκο πιο φρέσκο και πιο νευρώδη από τον τελευταίο δικό του με τους Deerhunter;
Αλήθεια ,τι θα πει ποστ ροκ ,που όλο το πιπιλάμε σαν γλυφιτζούρι όταν ακούσουμε έναinstrumentalrockσχήμα ; Κι αν έχει φωνητικά ,τότε τι γίνεται ;Για τους LisErStilleαπό τη Δανία,ο όρος ποστ ροκ είναι τουλάχιστον φτωχός …
Όταν μιλάμε για Νέα Ζηλανδία με τη συμμετοχήμεγάλων ονομάτων της σύγχρονης πειραματικής ευρωπαϊκής σκηνής ,τιθασευμένα στο σκοτεινό υπόβαθρό του Νεοζηλανδού DeanRobertsκαι του επίσης downunderγείτονα από τους TheNecks, τότε αναφερόμαστε σε ένα από τους πιο εσωτερικούς δίσκους της χρονιάς .Θα ραγίσετε …
Απλά ,ένας από τους καλύτερους δίσκους της φετινής Americanaκαι μια από τις πιο downtempoεμπνευσμένες δουλειές τουRobertFisherκαι των άλλων Αμερικάνων φίλων του .
Το συγκρότημα – αποκάλυψη της χρονιάς για τον zeugolator . Ή αλλιώς , σωστές δόσεις 65 daysofstatic(και ολίγη από Helmet),mogwai,indieκαι μελωδίας σε ένα και μόνο δίσκο .Άκουσε και τα γυναικεία φωνητικά ο zeugo και μέλωσε το παιδί …
Λιγότερο περίεργος και πειραματικός από το προ 8ετίας , CourtesyOfChoice, πάλι με συνεργασίες γνωστών-αγνώστων ,αλλά παραμένει ένας από τους πιο grotesquetrip - hop,electro ,δίσκους που ακούσαμε μες στη χρονιά .(Ίσως να μας αυθυποβάλλει και το εξώφυλλο). Δίσκος που σε ρουφάει στον κόσμο του …
Η αλήθεια είναι ότι δεν άκουσα τον προηγούμενο ,όμως η Martina,πάντα ήταν απ ‘ τις αγαπημένες φωνές – προσωπικότητες (με Trickyή χωρίς ) με αρκετά χαμηλούς τόνους όσο αφορά το ποιόν της και με το BlueGodνα μην απογοητεύει κανέναν μας .
Όχι απλά άλλη μια ποπ μπάντα που γράφει όμορφα τραγούδια ,αλλά μια μπάντα με διάθεση να ακροβατήσει σε διάφορα είδη της σύγχρονης μουσικής ,από τραγούδι σε τραγούδι ,ίσως πολλές φορές και μέσα στο ίδιο ,χαρίζουν ένα δίσκο που το μόνο λάθος που θα κάνεις είναι να τον ακούσεις αποσπασματικά .Ο όρος avantgardepopπου είδα στο διαδίκτυο ,ίσως να τους ταιριάζει ίσως και να μη λέει τίποτα …
Folkαπό τη Σκωτία αν και κανενός – καμιάς το επίθετο δε μοιάζει Σκωτσέζικο , φωνές που θυμίζουν τα παραδοσιακά της Βουλγαρίας ,μινιμαλισμός και μεγάλη διάρκεια τραγουδιών … Μετα – Folk; Ίσως .
Οι Grails,που ξεκίνησαν από τη neurot , αν αυτό λέει κάτι σε κάποιους ,έχουν την καλύτερη εξέλιξη συγκροτήματος ,στο χώρο που τους είχαν αρχικά κατατάξει ,ως postrock ,και έχουν βαλθεί να μας αποδείξουν ότι αυτοί απλά ΔΕΝ είναι .Και πάλι το καταφέρνουν .
Νέοι και ωραίοι , εκτελούν με «μαθηματική» ακρίβεια αυτά που έχουν διδαχτεί ,όμως εκτός από καλοί μαθητές είναι και άξιοι συνεχιστές της νέας σκηνής τηςposthardcoreμε συνθέσεις που θα ζήλευαν πολλοί από τους προπάτορες , άσε που αυτοί είναι Σκωτσέζοι .
Δεν μπορώ ακόμα να συμπεράνω αν ο τελευταίος τους δίσκος είναι καλύτερος από το PaloSanto ,την προηγούμενη δουλειά τους με την οποία έκαναν αίσθηση (έχουν και το WingedLifeτου 2004),σίγουρα όμως ,με το Rook,εγκαθιδρύονται στις συνειδήσεις μας ως ένα νέο μεγάλο μελωδικό ροκ συγκρότημα των Η.Π.Α.
Το πολύ ωραίο μ’ αυτούς είναι ότι θυμίζουν gunclub ,περισσότερο από τους 16 horsepower ,έχουν τα σκοτεινά τους , έχουν τα γρήγορα και τα πιο southern ,το μέλλον φαντάζει δικό τους …Γνωστότερη των τριών , η TobiVali ,κάποτε μέλος των θρυλικών BikiniKill.
Σαφώς με πιο ροκ προσανατολισμούς από το ντεμπούτο τους ,μοιάζουν περισσότερο με μπάντα παρά με project.Το ρετρό ροκ τους έχει πλέον άποψη και …balls .
Δεύτερος δίσκος για τους Νεουορκέζους , τα έχει όλα και συμφέρει . Ιnstrumentalmath, post , indieκαι λίγο yeahyeahyeah ‘s , με ενδιαφέρουσα κιθαριστική παραμόρφωση ,αφήνουν μια πολύ ωραία αίσθηση σύγχρονης ροκ μπάντας.
Μπορεί να είναι παλιές καραβάνες ,αλλά ο τελευταίος τους δίσκος ίσως είναι καλύτερος και από αυτόν ,των TheMelvins .Αργόσυρτες βαριές και ασήκωτες συνθέσεις αλλά και γρήγορα ολιγόλεπτα και πειραματισμοί ,δεν ξέρω τι έπαιζαν στις αρχές του ’90 αλλά τώρα σπάνε κόκαλα .Οι δίσκοι τους επανακυκλοφορούν ,οπότε τα λέμε σύντομα .
Το να σ’ έχουν εξώφυλλο τα περιοδικά που ασχολούνται με το σκληρό ήχο , δεν λέει τα πάντα , όταν όμως ακούγεσαι σαν να έριξες τουςEverytimeIDieστους βάλτους της Νέας Ορλεάνης ,ε τότε αξίζεις και τον ανάλογο σεβασμό ως υπηρέτης του γνήσιου ,βρώμικου αλλά σύγχρονου metalcore.Από τον Καναδά.
Οι Σουηδοί σε κάθε νέο τους δίσκο αποδεικνύουν ότι συνεχίζουν το δικό τους μοναχικό δρόμο στο χώρο του ποστ μέταλ ,χωρίς να επηρεάζονται από συγκρίσεις με ανάλογου ύφους συγκροτήματα ,στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού .Όταν ξεκινούσαν και οι ίδιοι δήλωναν ως κύριες επιρροές τους ,τους Radioheadκαι τους SigurRosκανένας δεν τους πίστευε .Έξάλλου είναι και από τη χώρα όπου κάποτε έκαναν την εμφάνιση τους συγκροτήματα όπως οι Breach…
Μπορεί σε πολλά σημεία και απόψεις να διαφωνούμε με το sfon ,όμως αναυτός (όπωςκαι κάποιοι άλλοι ) αλλάξει μουσική πλεύση , τότε θα είναι γενικότερο το κρίμα για όλους μας .Διότι στις κύριες επιρροές και αντίληψη έχουμε την κοινή μας συνισταμένη και καταλαβαινόμαστε .Όπως στις τελευταίες του επισημάνσεις , για την AinaraLeGardon και τους MountEerie ,αλλά και τους Danananaykroyd και πολλούς άλλους ,νέους και παλιότερους καλλιτέχνες (και άλλες ανακαλύψεις) ,είναι που βρίσκεται η μουσική αντίληψητου και εκεί είναι που συναισθανόμαστε και βιώνουμε και οι δύο πολλές φορές τον ίδιο ενθουσιασμό και ικανοποίηση επιτρέποντας μας να επιβεβαιώνουμετην αρχικήδιαπίστωση,ότι η μουσική είναι και θα παραμένει ανεξάντλητη και θα συνεχίσει να μας συνεπαίρνει.
Το sfon όπως και κάποιους άλλους (y.k.w.y.a. , Μιχάλη Κ. που βρίσκεσαι ;),που επίσης δεν κάνουν συμβιβασμούς (όπως εγώ ) στα μουσικά τους γούστα ,τους θεωρώ τους φάρους ,αν θεωρήσουμε ότι εγώ παριστάνομαι ως ένα εμπορικό πλοίο ,ως ένας «κομιστής» που κάνει τη διακίνηση του «υλικού – εμπορεύματος »σε άλλα λιμάνια ,μέσω ραδιοφώνου , αλλά και της γενικότερης επικοινωνίας ,μέσω internet ,ή προσωπικά .
Χωρίς τον έτερο Νονό , χωρίς τον Επίτιμο , χωρίς τους άλλους φάρους , μάλλον θα είχαμε χαθεί ή τσακιστεί στα απόκρημνα βράχια της κοινοτυπίας ή /και της εμπορικότητας .Φίλε sfon , όσο και να γκρινιάζω , μείνε όπως είσαι ,και σεις οι υπόλοιποι «φάροι» , να συνεχίζουμε αυτό το περιπετειώδες και συναρπαστικό μουσικό ταξίδι (και δε μιλώ για την εκπομπή μόνο) ,στο πέρασμα των χρόνων .
ANEKSARTITOU XRONIAS(GIATI O ERWS XRONIA DEN KOITA)
10)Bedhead-What Fun Life Was(1994) 09)Big Blood-Strange Maine(2007) 08)Caustic Resin-The Medicine Is All Gone(1998) 07)Elysian Fields-Dreams That Breath Your Name(1998) 06)The (Fallen) Black Deer-Requiem(2008) 05)Fall Of Efrafa-Elil(2007) 04)Her Name Is Calla-The Heritage(2008) 03)Steve Von Till-A Grave Is A Grim Horse(2008) 02)Ainara LeGardon-Each Day A Lie(2005) 01)Mount Earie-Black Wooden Cieling Opening(2008)
Αυτό πάλι με το σήριαλ του Alpha, «10η εντολή» τι είναι .Μαζική υστερία !
Και δε μιλάμε για το σενάριο , τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες ,αναφερόμαστε στη μουσική επένδυση .Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο απλά τώρα το θυμήθηκα , «έφαγα φλασιά» όπως λέμε , βλέποντας τις προάλλες το διαφημιστικό τρέιλερ για τις επαναλήψεις τουκαλοκαιρινού προγράμματος του εν λόγω σταθμού .
Όλοι ξαφνικά έμαθαν και γούσταραν από το σήριαλ ,τους 16 horsepower ,wovenhand ,blackheartprocession ,madrugada , midnightchoir (!!!) κ.λπ.
Αυτό βέβαια επιβεβαιώνει αυτό που υποστηρίζουμε τόσα και τόσα χρόνια , ότι ο άνθρωπος γενικά ,όσο και απαίδευτος να είναι ,έχει μέσα του το κριτήριο της ποιότητας και το αποδεικνύει και στις μουσικές προτιμήσεις ,απλά δεν υπάρχουν πολλοί πομποί που να προσφέρουν κάτι το εναλλακτικό στη μέχρι τώρα υπάρχουσα κατάσταση που θέλουν να διαμορφώσουν «κάποιοι» στην Ελλάδα .Συμπέρασμα , αν το ακούσουν θα το προτιμήσουν , είτε λέγεται καλή μουσική ,είτε ποιοτική τηλεοπτική εκπομπή , σε πείσμα των Κασσανδρών , (που παραέγιναν πολλές τελευταία στη χώρα μας ) και των «στημένων» μετρήσεων από τα διάφορα λογής «μηχανάκια».
Ωραία μέχρι εδώ , θα μου πείτε , αυτό είναι ένα σχετικά αισιόδοξο συμπέρασμα .
Όμως !
Άντε να μου το λέγαν , κάποιοι από ένα άλλο Νομό ,ή έστω από τη συμπρωτεύουσα , που σε επίπεδο μουσικήςπάει κατά διαόλου μ’ αυτές τις κωλολίστες , - και μη μου λένε κάποιοι και κάποιες να χαλαρώσωσε μπλογκς γνωστών τηλε-μαϊντανών που κάποτε ασχολούνταν ΚΑΙ με τη μουσική , ή κάποιους άλλους που την έχουν δει συγγραφείς – αλλά στις Σέρρες ;;;!!!
Γαμώτο ,στις Σέρρες ;;;!!!
Αυτά τα συγκροτήματα τα μεταδίδουμε και τα προωθούμε τουλάχιστο 8 χρόνια ,όχι μόνο εμείς ,οι Νονοί αλλά και πολλές άλλες εκπομπέςστο ΣερραΪκό Ραδιόφωνο ,και έρχεται μετάο άλλος και σου λέει , «Εγώ τώρα ακούω τα συγκροτήματα που βάζουνστη σειρά του Alpha,10η εντολή ,δεν ξέρω αν τα γνωρίζεις …;»
Και σου αραδιάζει συγκροτήματα που εσύ και πολλοί άλλοι ,επειδή είχατε κρίνει ότι εμπεριέχουν αυτό το αισθητήριο της καλής μουσικής , μεταδίδατε κατά κόρον πριν από σχεδόν μια δεκαετία και συνεχίζετε να μεταδίδετε ,ενώ ταυτόχρονα θυμάσαι τους ίδιους που τους τα είχες προτείνει να σου λένε «ε ,πολύ σκοτεινά είναι , εγώ δεν ακούω τέτοια» , ή «εγώ ακούω μέταλ αυτά είναι πολύ ήπια » και άλλα τέτοια κουφά , ή να τα μεταδίδεις σε μαγαζιά που έπαιζεςd.j. ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ,και να σου λένε «καλά έπαιζες πριν , τι τα ‘βαλες τώρα αυτά ,θέλεις να κοιμηθούμε …» και τώρα να τα εκθειάζουν και σου ‘ρχεται να πεις ή λες «ρε μπαγλαμά , θέλεις να μας τρελάνεις ,θέλεις να πάρουμε τα βουνά ,ή να πάμε στα καράβια» .Τουλάχιστο μη μιλάς !
Πες «είμαι ψωνάρα του κερατά, όταν τα ‘παιζες εσύ,εγώ δεν τα ‘κουγα γιατί είσαι Σερραίος ,ταπεινό υποκείμενο , ένα βλαχαδερό από χωριό και σε είχα χεσμένο – ενώ το διάστημα που έπαιζες στη Σαλονίκη και γέμιζες το ροκ κλαμπ σε είχα σε άλλη εκτίμησηκαι σε έγλειφα ατελείωτα - ,τι να κλάσουν τώρα οι Σέρρες μπροστά στην Αθήνα , τώρα τ’ ακούω γιατί είναι και λίγο διαδεδομένο , εσύ όλο αντεργκράουντ παίζεις στην εκπομπή ,και τι μαλλί είναι αυτό που έχεις ,πως είσαι έτσι …» Ναι! Πες μου έτσι .Θα το καταλάβω και θα συναινέσω ,ίσως να κάνω κάτι και με το μαλλί ,προκειμένου να ακούσεις εσύ στο μέλλον καλή μουσική , όμως μη μου λες αυτές τις πίπες .
Και να σου πω και κάτι , εγώ τι φταίω που ήθελα να τους ακούσω ΤΟΤΕ στα μαγαζιά και συ , ΤΟΤΕ, με το οπισθοδρομικό και κομπλεξικό σου «μυαλό» που σε «δέρνε»ι κάθε μέρα ,σε κάθε έκφανση της ζωής σου ,μου το απέτρεπες επειδή εσύ και η παρέα σου το θεωρούσαν πολύ ψαγμένο και τότε είχατε ξεκωλώσει τουςOasisκαι τους Cranberries ,μετά το Bregovicκαι μετά τα φουκαρά το ManuChao ,και τώρα πάτε να «σκίσετε» και τα δικά μας αγαπημένα !
Όχιάλλοblack soul choir !
Όχι ,άλλοblack soul choir ;
Χίλιες φορές εδώ ,που φτάσαμε ,blacksoulchoirέστω και έτσι .Είναι και αυτό μια πρόοδος Και περιμένετε την επόμενη δεκαετία να ακούσετε αυτά που μεταδίδουμε εμείς ,οι εκπομπές της «παρέας» ,στους ραδιοφωνικούς σταθμούς στις Σέρρες (και όπως με χαρά μου διαπιστώνω πλέον και σε άλλες επαρχιακές πόλεις ) ,και ‘μεις το ίδιο θα κάνουμε .Την επόμενη φορά όμως που θα σε δω σε μαγαζί ,κουτοπόνηρε συμπολίτη –ισα ,(δε μιλάμε για τα «πρόβατα» ) που θα τύχει να παίζω ως d.j. , Συμπρωτεύουσας ή Πρωτεύουσας (ποιος ξέρει) ,όχι απλά θα «φας Πόρτα » αλλά θα βάλω και να σε κυνηγήσουν ,και όχι για τίποτε άλλο ,αλλά επειδή λειτουργείς όπως τη σκουριά , διαβρώνεις την αγάπη μου για τα πράγματα , και τον κόσμο μου τον εσωτερικό που πασχίζω να γίνει και όσο “μας παίρνει” εξωτερικευμένος! ΔΕ ΘΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΜΑΛΑΚΑ ,ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ !
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ !
ΕΣΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΑ ΣΗΡΙΑΛΣ …
Υπενθύμιση προς αποφυγή παρεξηγήσεων : Το κείμενο δεν αναφέρεται σε κάποιους φίλους d.j. ‘sπου τελευταία άλλαξαν μουσικά ακούσματα ,και κάποιους που παίζαμε κάποτε μαζί σε μαγαζιά , σ ‘αυτούς μόνο καλό μπορεί να κάνει αυτή η στροφή γιατί παραμένουν ενεργοί .(βλέπε cLOUDEAD)
Και τώρα φεύγω . Έχω ραντεβού με τον εαυτό μου για την καθιερωμένη καθημερινή αυτοκριτικήμου …
Σας καλωσορίζουμε στο μπλογκ των Νονών της Νύστας.
Μίας ραδιοφωνικής εκπομπής που εδώ και 25 χρόνια μεταδίδει όλες σχεδόν τις πτυχές της σύγχρονης (και ροκ) μουσικής και πληθώρα μουσικών ειδών που θεωρούμε αξιόλογα κατά την κρίση μας.
Έχουμε τη διάθεση να κρίνουμε αλλά κυρίως να προτείνουμε .
Ο σκοπός της εκπομπής είναι η προσωπική τέρψη και ικανοποίηση (να περνάμε καλά).
Ένας επιπλέον σκοπός είναι να μεταδώσουμε τραγούδια τα οποία θεωρούνται "αντιραδιοφωνικά"(απαράδεκτος όρος) , όσο μεγάλα και αν είναι σε διάρκεια ή ακραία σε ήχο.
Αν ένα μουσικό κομμάτι μας αρέσει θα το μεταδώσουμε.
Πολλές φορές ακόμα και αν δε μας αρέσει , απλά για λόγους ενημερωτικούς και συγκρίσεως, ανεπηρέαστοι πάντα από playlists που σκοτώνουν το ραδιόφωνο και την ειλικρίνεια, αλλά και από "εξωτερικούς" παράγοντες.
Δεν υπάρχει κανενός είδους στεγανό ή επιβολή για μετάδοση τραγουδιών και ευχαριστούμε πολύ το ραδιοφωνικό σταθμό του Ράδιο Έψιλον 103 FM, στις Σέρρες, που μας προσφέρει τόσα χρόνια αυτό το ελεύθερο βήμα επικοινωνίας.