Φιλ διάβασες το τελευταίο Ser –Free ;

Το πιο δύσκολο για μένα αυτό τον καιρό είναι ότι δυσκολεύομαι να γράψω .Αυτό που αγαπάω περισσότερο ,πλέον μου είναι αποτρεπτικό ,με απωθεί .Μεγάλο διάστημα .Και στο μυαλό μου όλα ένα κουβάρι .Η επαρχία .Οι μουσικές .Η Λογοτεχνία .Τα καθημερινά ζητήματα που μας απασχολούν .Το ποδόσφαιρο .Η εκπομπή .Η (εναπομείνασα) οικογένεια .Η δουλειά μου .Η οικονομική κρίση .

Πήγα τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη .Μόνος .Πήγα να δω το Phil Shoenfelt . Ήθελα να τον δω από τότε που μαζί με ένα φίλο μου το χάσαμε όταν έπαιζε με τον (Τεράστιο) Will Oldham και μεις ακούγαμε το Dead Flowers For Alice .Κάποιος φίλος είπε πως σε κείνη τη συναυλία (που εμείς χάσαμε) δάκρυσε .

Πήγα με το λεωφορείο .Μόνος .Είχα χρόνια να το κάνω και ένιωσα κάπως παράξενα .Το εισιτήριο πολύ χαμηλό .Μου έκανε εντύπωση .Ο χώρος ,ασυνήθιστος .Ο Shoenfelt βγήκε πριν το δεύτερο σαπόρτ και απήγγειλλε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του ,Junkie Love. Αυτή η στιγμή μου έμεινε ,επιτέλους ένας άνθρωπος που δεν τραγουδάει , απαγγέλλει , διαβάζει .Διαβάζει αυτά που ο ίδιος κάποτε έγραψε .Μουσική ,μουσική ,μουσική .Θα μου πεις ,συναυλία πήγα να παρακολουθήσω .Την παρακολούθησα .Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης πάλι με πλήγωσε .Γιατί ; Γιατί χρυσά μου παιδιά ,γιατί μιλάτε ,για άσχετα πράγματα , την ώρα που ο άλλος ,ένα μέτρο σχεδόν δίπλα σας ,μπροστά σας ξεδιπλώνει την ψυχή του ,τις ιστορίες του , τις αγωνίες του και ‘μεις προσπαθούμε να συμπάσχουμε ,να του δώσουμε ένα χέρι βοηθείας ,να του συμπαρασταθούμε με τη συμμετοχή μας , τη σύμπνοια την επιθυμητή για να αναπτερωθούμε ,να νιώσουμε για μια ώρα έστω ,ευάλωτοι ,τρωτοί ,άνθρωποι .Άνθρωποι ,γαμώτο .

Μικρός ,πολύ μικρός ,την έλεγα αυτή τη λέξη και δεν ήξερα τι σήμαινε .Μεγαλώνοντας νόμιζα ότι έμαθα .Γαμώτο ,νόμιζα .Ακόμα δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει ,μάλλον όχι τη γενετήσια πράξη πάντως προς κάτι .

Για το Φιλ ,γαμώτο .Για εμάς γαμώτο, για μένα ρε γαμώτο .Το αγόρασα το βιβλίο και ένοιωσα πιο ωραία .Το πρώτο μου βιβλίο στα Αγγλικά .Όχι ,ούτε τους στίχους τους ήξερα απ έξω ,δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να μάθω στίχους αγγλικών τραγουδιών ,δεν ξέρω γιατί ίσως για να μην απογοητευτώ ,καθότι δύο τέχνες συγκρούονται .Για να μην ταυτίσω μια άσχημη μουσική με ένα καλό στίχο και το ανάποδο .Δεν πειράζει ,έτσι κι αλλιώς τους καταλαβαίνω .Όταν ακούω ένα τραγούδι .Άλλωστε τι να γράψει ένας μουσικός ,μπροστά σε ένα ποιητή .Δεν το βλέπω υποτιμητικά αλλά τα περισσότερα λένε τα ίδια πράγματα ,ακόμα και τα πιο αξιόλογα ,είναι αφορμές για να αναζητήσεις καλούς ξένους ποιητές και να εντοπίσεις τις επιρροές των μουσικών .Είναι όμορφα ,τα όμορφα τραγούδια ,γαμώτο .

Τριγύρισα μόνος ,μετά τη συναυλία ,να πάω στα στέκια τα παλιά που έπαιζε καλές μουσικές .Στη διαδρομή και αφού ψιλοχάθηκα και ρώτησα για τον προορισμό μου περαστικούς και περαστικές που με κοιτούσαν όλο απορία ,πέρασα από τα Αρχαία της Αριστοτέλους .Εκεί συνειδητοποίησα σε πόσο μεγάλη πόλη ήμουνα ,διέσχιζα την πάνω μεριά από τα αρχαία και βρισκόμουν σε ένα τραγέλαφο .Τα Αρχαία κτίσματα ,τα νέα μαγαζιά της Βαλαωρίτου ,κόσμος ξεπηδούσε απ όλες τις γωνιές ,νεανικές παρέες ,ζευγαράκια ,κι άλλα μαγαζιά ; και μουσικές ,τα ίδια και τα ίδια ,η ησυχία των αρχαίων ερειπίων και η βαβούρα των πεζοδρόμων .Αισθάνθηκα παρείσακτος ,μικρός και επαρχιώτης και συνάμα πολύς και ξένος για αυτή την πόλη .Αισθάνθηκα πολύ άβολα ,λες και ήμουν σε ένα υποτιθέμενο Λας Βέγκας όπου κάποιοι επιτήδειοι πήραν τα απομεινάρια ενός άλλου πολιτισμού και τα έστησαν προς κοινή θεά στα μάτια εμβρόντητων φρουτάκηδων και μπλακτζάκηδων και ποκεράδων με χρυσές αλυσίδες να κάνουν κοντράστ με τα νέον φώτα που αναβοσβήνουν και σκάνε σαν κύμα πάνω στους κίονες και τα περιστύλια .Ένιωσα την ανάγκη μιας παρέας και κατέληξα σε ένα παλιό γνώριμο στέκι ,τις εποχές που κατεβαίναμε στη συμπρωτεύουσα και βγαίναμε στα μαγαζιά λες και πηγαίναμε στη συναυλία του πιο σημαντικού συγκροτήματος στον κόσμο ,με τη μαγεία της νύχτας διάχυτη και την πόλη να βροντοχτυπά τους χτύπους της ζωντανής καρδιάς της στα αυτιά μας .Ευτυχώς το καταφύγιο ήταν ασφαλές και μιλήσαμε με το μαγαζάτορα που έπαιζε και dj για καλή μου τύχη εκείνη τη βραδιά ,και για το Σένφελτ και τη συναυλία του και για μουσικές και για το βιβλίο του και για την κατάσταση της Θεσσαλονίκης που αργοτρώει ,σιγομασουλάει τα τέκνα της ,και για τα ραδιόφωνα της και για τις παλιές εποχές που τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα και γιατί να μη γίνουν και τώρα ,τις πταίει και ευτυχώς ησύχασα γιατί λίγο έλειψε να πιστέψω πως μάλλον ήμουν τρελός ,παλαβός ,μόνο εγώ βλέπω μια ατμόσφαιρα σταδιάκης σήψης ,μια νεογκλάμουρ αλτρεντιά ,μια ομογενοποίηση που τρομάζει ,που θυμίζει πλέον τις Σέρρες σε ένα μεγαλύτερο χώρο ,σε μια μεγαλύτερη έκταση ,μια πεπερασμένη Θεσσαλονίκη που το μόνο που τη νοιάζει μάλλον είναι αν ο Παοκ θα βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ (και είμαι και γω ΠΑΟΚ ,δε λέω ) .Μου φάνηκε μια τεράστιας έκτασης έρημος όπου το νερό έχει στερέψει και από τις οάσεις . (Συγχώρα με Θεσσαλονίκη μου μα έτσι μου έμοιασες ,εγώ που τόσο σ’ αγάπησα στο παρελθόν ).

Ευτυχώς υπάρχουν λίγες οάσεις .Αλλά τι να το κάνεις .Κατεβαίνουμε μόνο για συναυλίες .Γιατί να κατεβώ ; Για να πάω να συναντήσω όλα αυτά τα οποία καταμαρτυρώ (και μαρτυρώ) στην πόλη μου, φάτσα κάρτα στη συμπρωτεύουσα .Δηλαδή το μέγεθος μετράει ;Η ποσότητα ;.

Δεν είμαι ψωνισμένος με καμιά πόλη και στο παρελθόν ο λόγος που βγαίναμε στη Θεσσαλονίκη ,μια φορά στο τόσο ,ήταν για να ακούσουμε και να ζήσουμε το διαφορετικό .Αυτό που η στενομυαλιά των Σερραίων μας στερούσε χωρίς οίκτο ,αυτό που η γαμημένη επαρχία δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει με την πρώτη .Πρέπει να της το υπενθυμίσει η πρωτεύουσα ,μετά η συμπρωτεύουσα ,να ψωνιστούν μερικά Σερραία φοιτητάκια που θα έχουν ήδη πάει να φοιτήσουν Σαλονίκη ,Αθήνα ή στο Ηνωμένο Βασίλειο και μετά ,ναι μετά από 5-10 χρόνια ,μάλιστα ,τώρα ναι ,είναι αποδεκτό ,ας το ζήσουμε και μεις .Πρέπει να εξαρτόμαστε από τις ορέξεις του κάθε μπαγλαμά που διατηρεί καλές σχέσεις με τα εκάστοτε μαγαζιά ,από τα γκομενάκια που ξαφνικά τους τη σφύριξε να τα βάλουν όλα στο μπλέντερ .Και μένα τι με νοιάζει ,θα μου πείτε ; Τίποτα .Οι περισσότεροι φίλοι μου δε βγαίνουν πλέον ,και αν αποφασίσουν να βγουν γνωρίζουν τι θα αντιμετωπίσουν .Δεν είναι η οικονομική κρίση που άδειασε τα μαγαζιά .,η επιλογές και η ποιότητα είναι αυτή που δε δελεάζει .Θα μου πεις ,άσε τα μαγαζιά .Εκδηλώσεις .Εκδηλώσεις ; Εκτός από το Θέατρο που φέτος πραγματικά μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε αξιολογότατες παραστάσεις και όχι μόνο θεατρικές και που ο κόσμος το αγκάλιασε με απίστευτη θέρμη κατακλύζοντας την αίθουσα των Αστεριών ,(βέβαια έπρεπε να έρθει ο Θοδωρής ο Γκόνης ,και παρά τα όσα έχει επιτύχει να ακούει και αυτός τα εξ αμάξης )και τις προβολές τις Κινηματογραφικής Λέσχης , οι υπόλοιπες εκδηλώσεις ,π.χ. τα πάρτι των Τ. Ε. Ι. έχουν καταντήσει ένα αντίγραφο του μουσικού προγράμματος των μαγαζιών .ΟΙ Σέρρες έχουν πολλούς αξιόλογους ανθρώπους ,που κάποιοι από αυτούς τυγχάνει να είναι και φίλοι μου ,με ανεπτυγμένη αισθητική και πάμπολλες γνώσεις που αν και μένουν και κατοικούν στην πόλη προτιμούν να εκδράμουν σε άλλες πόλεις ή προτιμούν να απέχουν από τα δρώμενα ,ενώ άλλοι έχουν και οικογενειακές υποχρεώσεις . Είμαστε αναγκασμένοι να βιώνουμε το οξύμωρο ,να έχουμε ένα από τα καλύτερα ραδιοφωνικά τοπία στη Ελλάδα ,και αυτό το γεγονός να μην αντικατοπτρίζεται στην πόλη .Πολλοί ενδιαφέροντες άνθρωποι μένουν αδρανείς ,λόγω της ασχετοσύνης ή της αδηφαγίας .Ειλικρινά με τις ιδέες που διακινούνται αυτή τη στιγμή στις Σέρρες και με τις γνώσεις που υπάρχουν ,θα μπορούσε η Σέρρες όχι μόνο να πρωτοστατήσει αλλά και να αναδειχθεί ως πολιτιστική πρωτεύουσα της επαρχίας ,ίσως και της Ελλάδος .Όμως ,ο Σερραϊκός ραγιαδισμός , ο επαρχιωτισμός ,η άγνοια κάποιων , οι αντιπαλότητες και ο φθόνος ,κυρίως ,της ανωτερότητας και του επιπέδου καταστούν την πόλη που ζούμε και αναπνέουμε ένα χώρο ασφυκτικό και κοινότυπο που ανακυκλώνει την ηλιθιότητα και την ανοησία μιας καταντημένης συμπρωτεύουσας που πάντοτε τη χρησιμοποιούσε ως πρότυπο αλλά κάποτε (1989 – 94) την είχε ξεπεράσει κατά πολύ τουλάχιστον όσο αφορά την ποιότητα της νυχτερινής διασκέδασης .Οι λόγοι πολλοί ,κάποτε προβάλλονταν το MTV ,τα ιδιωτικά κανάλια που κατέστρεψαν κάθε ίχνος πολιτισμού ήταν στο ξεκίνημα τους ,οι φοιτητές ήταν λιγότεροι και δεν είχαν επικρατήσει στο νυχτερινό τοπίο αλλά ακολουθούσαν τους ντόπιους και όλοι βιώναμε νυχτερινή διασκέδαση εφάμιλλη της συμπρωτεύουσας όταν το Berlin στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν γεμάτο τις καθημερινές και έπαιζε Wipers και Villa 21 και τα ίδια έπαιζε και στα μαγαζιά των Σερρών , στο Lucky Luke το πιο αξιόλογο που μπορούσε ν ακούσεις ήταν Dubrovniks , ενώ εδώ άκουγες όλη την Αυστραλέζικη σκηνή και τη νέα alternative και garage rockabilly ,σε πάνω από 6 – 7 μαγαζιά και μιλάμε για μαγαζιά μεγάλα ,όχι «τρύπες» και μπαράκια .Ήταν τότε που είχες διχογνωμία για το αν η συμπρωτεύουσα σου πρόσφερε μουσικά κάτι που δεν σου προσφέρει η πόλη σου .Βέβαια δε φτάνει μόνο αυτό .Δεν είναι η μουσική το παν ,αλλά είναι ένα δείγμα ,για το επίπεδο πολιτισμού κάθε πόλης ,αν οι νέες ιδέες που κυρίως συμπαρασύρονται με τη μουσική έφτασαν στην κάθε πόλη ή ακόμα είναι καθ ‘οδόν .Οι εμμονές κατάφεραν να μεταστρέψουν την κατάσταση .Η έκρηξη του grunge δεν ακολουθήθηκε από τον ανάλογο ενθουσιασμό και στις Σέρρες ,οι νέες ιδέες έπαψαν να ρέουν ,οι εμμονές κάποιων οδήγησαν σε σταδιακή συρρίκνωση των αξιόλογων μαγαζιών και εμάς να αναζητούμε διέξοδο στη συμπρωτεύουσα ,αλλά και σε κάποια χωριά όπου στήθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες βραδιές ,συναυλίες συγκροτημάτων εντόπιων και μεγάλων κάτι που «ανάγκασε» και τη Σέρρες να δημιουργήσει ιδιωτικό συναυλιακό χώρο .Οι περισσότεροι από εσάς δε γνωρίζουν πως στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης που θεωρούνται θρυλικά κάποτε έπαιζαν Σερραίοι djs ,όπως π.χ. το Berlin .

Οι ιδέες και τα άτομα πάντα υπήρχαν στις Σέρρες ,πολλοί από αυτούς μάλιστα , σπούδασaν σε άλλα μέρη της Ελλάδας ,αλλά και στο εξωτερικό ,οπότε απέκτησαν νέες πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις ,όχι μόνο στο αντικείμενο που των σπουδών τους αλλά και στον τρόπο ζωής και τις συνήθειες πιο προηγμένων πολιτιστικά χωρών (και μην ακούσω πίπες του στυλ «Δεν υπάρχουν πιο προηγμένες χώρες από τη Ελλάδα ,λόγω αρχαίου πολιτισμού ,κοιτίδα του πολιτισμού των γραμμάτων και των τεχνών» και τέτοιες αηδίες γιατί αυτό ακριβώς είναι που μας καταρράκωσε ,η επανάπαυση στο αρχαίο λαμπρό παρελθόν μας) .

Γιατί τα γράφω όλα αυτά ; Άλλες πόλεις θα παρακαλούσαν να έχουν στους κόλπους τους ανθρώπους σαν αυτούς που υπάρχουν σήμερα στις Σέρρες και με τη σωστή εκμετάλλευση των γνώσεων και της αισθητικής τους θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα ,όμως η Σέρρες ,αυτό που κάνεί είναι να αναγκάζει τα παιδιά της σε εθελούσια εξορία ,στερώντας τους την ευκαιρία της έκφρασης ,αντιμετωπίζοντας τους υποτιμητικά ή με άγνοια και λίγο ως πολύ ωθώντας τους είτε σε περιθωριοποίηση είτε σε απομάκρυνση – αποχή από τα πολιτιστικά δρώμενα και από τη γενικότερη κίνηση της πόλης .

Αυτό που εκφράζει απόλυτα το οξύμωρον αυτής της πόλης είναι το 4^ο τεύχος του περιοδικού Ser- free .

Μέσα σ ‘αυτό το περιοδικό θα βρεις ,συνέντευξη 2L8 από την πρόσφατη συναυλία που έγινε στην πόλη μας , αποκλειστική συνέντευξη της Pj Harvey και του John Parish από συνεργάτη στο Λονδίνο ,παρουσίαση της συναυλίας που έδωσε η Μόνικα στις Σέρρες ,άρθρο του Γιώργου Ανδρέου και συνέντευξη του Θάνου Μικρούτσικου και στο ίδιο τεύχος ,φωτογραφίες διάφορων «ατόμων» που συχνάζουν στα σκυλοποπ μπαρόκλαμπα της πόλης ,ορισμός της κανγκουριάς , εκθειάζοντας μάλιστα κάποια από αυτά ,συμβουλές για το πώς θα βρεις γκόμενα – νο στην πόλη συχνάζοντας στο κεντρικό τρεντοφοιτητομάγαζο της πόλης αναλισκόμενοι στο πόσο φοβερές είναι οι νύχτες των Σερρών σε όλα αυτά τα τρεντομάγαζα και τα «Hip μπαράκια (;;;) της πόλης» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει .Από την άλλη διαβάζεις ένα άρθρο που λέει αυτό ακριβώς που διατρανώνουμε και μεις τόσα χρόνια ,ότι δηλαδή η πόλη διώχνει τα παιδιά της ,μετά αφιέρωμα στο πάρτι των TΕΦΑΑ σε γνωστό club της πόλης ,μετά μια συνέντευξη από κάποιο νεαρό που παράτησε το dj iing και έγινε ιερωμένος κλπ. Τρικυμία εν κρανίω ,σουρεαλισμός ,τραγέλαφος ,όλα αυτά δεν αρκούν για να περιγράψουν αυτό το μοτίβο ,κι ’όμως αυτό ακριβώς επικρατεί εδώ στις Σέρρες ,αυτό ακριβώς βιώνουμε όλοι εμείς που «ξέρουμε» .Μια γλαφυρότατη περιγραφή της παράνοιας και του κυκλοθυμισμού που διαπνέει αυτή την πόλη .Δηλαδή ,ανακεφαλαιώνοντας ,αν έρθει η PJ Harvey στις Σέρρες θα την πάμε μια βόλτα στο OMM ,η Μόνικα μετά τη συναυλία πήγε στο Volta και στο Da Luz ο Ανδρέου τa σπάει μαζί με το Μικρούτσικο στο Cameo , μετά τις παραστάσεις ο Γκόνης παίρνει το κοινό και ανοίγουν μπουκάλια στα 13 φεγγάρια ενώ οι 2L8 τελείωσαν βιαστικά το Live για να μη χάσουν την ευκαιρία να παρευρεθούν και να φωτογραφιστούν παρέα με τους θαμώνες στο πάρτι που διοργάνωσαν τα ΤΕΦΑΑ .

Εσείς δε σπάτε αυγά ,τα μυαλά μας θα σπάσετε στους τοίχους που βροντάμε τα κεφάλια μας για να συνέλθουμε .Κι όμως ,αν και τα παραπάνω ευτυχώς δε συμβαίνουν, αυτή είναι η αλήθεια ,αυτή είναι η κατάσταση αυτό είναι το σκηνικό ,αυτό είναι ο χώρος όπου διαδραματίζονται τα όσα παράξενα και αδέσποτα με παρατηρητές (και υπόλογους καμιά φορά) ΕΜΑΣ και μάλλον υπάρχει ελπίδα αφού οι 2L8 ,Pj Harvey ,Μόνικα ,Ανδρέου και Μικρούτσικος και Γκόνης δεν αντιμετωπίζονται ως «κουλτουριάρηδες» από το αναγνωστικό κοινό που απευθύνεται το περιοδικό ,ίσως το Ser –Free να αποτελέσει το Δούρειο Ίππο του πολιτισμού που θα παρεισφρήσει σε όλους τους ζωτικούς και μη ,τομείς της πόλης . Και ΜΕΙΣ ανεξάρτητα με τις όσες προσπάθειες καταβάλλαμε και συνεχίζουμε να , μένουμε με την απορία . «Γιατί συνεχίζω να μένω σ ‘αυτό τον τόπο ;» .Είμαστε όμως αναγκασμένοι όσο ακόμα μένουμε ,να υπομένουμε και να αναμένουμε την Άνοιξη της πόλης .Και γι αυτό όλοι να προσπαθήσουμε .Άλλωστε όσο είμαστε εδώ δεν έχουμε και τίποτα να χάσουμε .Μόνο να μας πουν περιθωριακούς …

Ο “Περιθωριακός” (κατά το SER-Free) evaversus .